اگر گل سر سبد شهرهای برزیل ریودوژانیرو است و مجسمه غول پیکر مسیح آزادی بخش، نماد ورزش این کشور نیز فوتبال است و شماره 10 تیم ملی! در طول تاریخ همیشه شماره 10 از اعتبار بالایی برای بازیکنان فوتبال برخوردار است و همیشه این شماره بر تن سوپر استار تیم هاست. داستان شماره 10 برزیل اما چیز دیگری است و ارزشی فراتر از یک شماره دارد. در طول سالیان ستاره هایی این شماره را در تیم ملی برزیل بر تن کرده اند که همگی یکه تاز فوتبال دنیا بودند و نماد کشورشان به عنوان یک فوتبالیست تمام عیار برزیلی. یک فوتبالیست تمام عیار برزیلی فاکتورهایی دارد که منحصر به فرد هستند و همیشه کسی که سرترین برزیلی باشد می تواند این شماره را بر تن کند. شاید بتوان  پیوشیدن این شماره را یکی از دشوارترین کارهای دنیا دانست که کار هر کسی نیست. خیلی ها در مقاطعی این شماره را به تن داشتند ولی توفیق چندانی بدست نیاوردند اما در این مقاله نگاهی داریم به 5 شماره 10 برتر تاریخ برزیل:

پله

ادسون آرانتس دو ناسیمونته ملقب به پله، معروف ترین و سرشناس ترین شماره ده تاریخ سلسائو به شمار می آید. این ستاره تکرار نشدنی در سال 1940 در شهر ترس کوراسائویس چشم به جهان گشود و در سن 17 سالگی با برزیل فاتح جام جهانی شد. هتریک پله جوان در نیمه نهای جام جهانی 1958 برابر فرانسه بزرگترین اتفاق زندگی این ستاره جوان بود که او را به عنوان یک نابغه به فوتبال دنیا معرفی کرد. مروارید سیاه پس از جام جهانی 1958 دو بار دیگر هم در سال های 1962 و 1970 به همراه برزیل فاتح جام جهانی شد تا تنها بازیکنی باشد که سه بار با تیمش قهرمان جام جهانی می شود. پله در 92 بازی ملی 77 گل به ثمر رساند و یکی از موفق ترین مهاجمان تاریخ کشورش نام گرفت. وی در عرصه باشگاهی 17 سال عضو تیم سانتوس بود و 619 گل برای این تیم به ثمر رساند.وی در سال های پایانی دوران فوتبالی خود به تیم کاسموس امریکا پیوست و 31 گل هم در این تیم به ثمر رساند. پله هم اکنون در 72 سالگی به سر می برد و یکی از نمادهای فوتبال برزیل به شمار می آید. یکی از نکات جالب در مورد پله این است که وی با توجه به تکنیکی که داشت معمولاٌ با خطاهای وحشتناک مدافعین حریف روبرو می شد، این مساله به قدری برای پله دردناک بود که در جام جهانی 66 برابر پرتغال در اثر خطاهای شدید مصدوم و مجبور به ترک جام شد. این جام بدون پله برای برزیل هم توفیقی نداشت و طلایی پوشان نتوانستند سومین قهرمانی خود را در غیاب ستاره تیمشان جشن بگیرند. قبول دعوت تیم ملی برزیل در جام جهانی 70 توسط پله یکی از خبرهای خوش برای هواداران برزیلی بود که بار دیگر منجر به قهرمانی تیمشان شد.

زیکو

آرتور آنتونیوس کوئیمبرا ملقب به زیکو در سال 1953 در ریو دو ژانیرو به دنیا آمد. ستاره محبوب برزیلی ها که پله سفید نامیده می شد، برخلاف پله واقعی در جام های جهانی نتوانست کشورش را قهرمان کند و علی رغم بازی های خوب در سه دوره طعم قهرمانی را نچشید. زیکو در تیم ملی برزیل 12 سال حضور داشت و در این مدت 72 بازی و 52 گل به در پرونده اش ثبت شد. ضربات آزاد استثنایی زیکو از عوامل محبوبیت وی به شمار می رفت، ضمن اینکه زیکو در آن سال ها بسیار شخصیت دوست داشتنی برای هواداران بود و اکنون نیز جزو بازیکنان محبوب تاریخ برزیل به شمار می رود. زیکو در کشورش دو مقطع پیراهن فلامینگو را پوشید و در اروپا نیز اودینزه باشگاهی بود که او سه سال در آن توپ زد. در بین سال های 1991 تا 1994 زیکو به ژاپن رفت و پیراهن کاشیما را بر تن کرد. زیکو در دو مقطعی که در تیم زادگاهش فلامینگو بازی کرد، مجموعاٌ 249 بازی انجام داد و موفق به زدن 139 گل شد. نکات جالب زیادی در مورد زندگی این ستاره وجود دارد، یکی از این نکات که شاید برای همه جالب باشد این است که زیکو بین سال های 90 تا 91 وزیر ورزش کشورش بود. همچنین زیکو سابقه بازی در فوتبال ساحلی را نیز دارد و در سال 1995 بهترین بازیکن فوتبال ساحلی جهان انتخاب شد.

ریوالدو

ویکتور بوربا فریرا چپ پای دوست داشتنی برزیلی ها در سال 1972 در شهر پائولیستا بدنیا آمد. بزرگ ترین اتفاقات ورزشی وی یکی انتخابش بعنوان بهترین بازیکن فوتبال در سال 1999 و دیگری قهرمانی در جام جهانی 2002 می باشد. وی در دوران بازی اش در پست هافبک بازی می کرد اما بسیار گلزن بود و در 74 بازی 34 گل ملی به ثمر رسانده بود. ریوالدو از جمله بازیکنانی است که در تمامی رده های ملی بازی کرده است و قهرمانی کوپا امریکا، جام کنفدراسیون ها و جام جهانی عرصه ملی پرباری برای این شماره 10 بزرگ در پی داشته است. اوج فوتبال ریوالدو در بارسلونا بود که در پنج سال حضورش توانست 86 گل در 157 بازی به ثمر برساند. پیوستن او به میلان شروعی بود بر دوران افولش که کم کم وی را از یادها محو کرد. وی در دوران بازیگری اش 14 باشگاه عوض کرد و از این حیث رکوردار به شمار می آید. درخشش وی از سال 1998 شروع و تا سال 2002 ادامه داشت. از نکات جالب در مورد ریوالدو می توان به شوت های سرکش بدون دور خیز وی اشاره کرد که سبکی منحصر به فرد بود. برگردان معروف ریوالدو به والنسیا در شب هتریکش یکی از بهترین گل های تاریخ بود که هنوز هم در ذهن فوتبال دوستان باقی مانده است. حضور در بنیادکار ازبکستان یکی از عجیب ترین کارهای ریوالدو بود. یکی دیگر از اتفاقات جالب زندگی فوتبالی ریوالدو در المپیک 96 رقم خورد و هنوز هم که هنوز است برزیلی ها حسرت قهرمانی در فوتبال المپیک را با خود بهمراه دارند و ریوالدو را یکی از مقصران این اتفاق می دانند. در جریان نیمه نهایی این بازی ها برزیل برابر نیجریه در حالیکه در آستانه پیروزی قرار داشت با تکروی های عجیب ریوالدو شکست تلخی خورد و از رسیدن به فینال باز ماند، این اتفاق موجب شد تا ریوالدوی جوان مدتی در کشورش به یک چهره منفور تبدیل شود.

رونالدینهو

رونالدو ده آسیس موریرا ملقب به رونالدینهو در سال 1980 در شهر پورتو آلگره به دنیا آمد. شاعر فوتبال خیلی زود به یک ستاره در کشورش تبدیل شد. وی در سال 1999 در حالیکه 19 سال داشت به تیم ملی دعوت شد. بازی های زیبای او در گرمیو موجبات انتقالش به اروپا را فراهم کرد و در سال 2001 به پاریسن ژرمن فرانسه پیوست. بارسلونا مقصد بعدی رونالدینهو بود، رونی در بارسا به هر چیزی که یک بازیکن می خواست رسید و با بازی های ناب خود جهان فوتبال را به تسخیر خود در آورد. کسب دو عنوان بهترین بازیکن جهان رونالدینهو را بدل به یکی از پر افتخارترین شماره ده های تاریخ برزیل در زمینه افتخارات شخصی کرده است. وی تا شروع جام جهانی 2006 در اوج بود اما این بازی ها نقطه تاریکی در دنیای فوتبالی رونالدینهو بود که نتوانست از پس انتظارات فراوانی که از وی می رفت بر بیاید. البته رونالدینهو سال 2002 با درخشش در تیم ملی فاتح جان جهانی شده بود و این می توانست مرهمی برای بازی های نه چندان مطلوب وی در 4 سال بعد باشد. پس از جام جهانی رونالدینهو نمایش مطلوبی در بارسا نداشت و با آمدن گواردیولا این باشگاه را ترک و راهی میلان شد. میلان برای رونالدینهو همان تیمی بود که برای ریوالدو بود و او نیز همانند دیگر شماره ده برزیلی پس از انتقال از بارسا به میلان نمایش دلپذیری نداشت. رونالدینهو پس از دو سال حضور در میلان به کشورش بازگشت و اکنون در تیم اتلتیکو مینیرو توپ می زند، قهرمانی اخیر او با تیمش در جام لیبرتادورس باعث شد تا رونالدینهو بار دیگر نامش سر زبان ها بیافتد. او پس از دعوت نشدن به تیم ملی در جام جهانی 2010، امیدوار است این دوره از سوی اسکولاری به جمع سلسائو بپیوندد و وداعی شیرینی با فوتبال داشته باشد. رونالدینهو تا کنون 94 بار برای تیم ملی به میدان رفته که حاصل آن 33 گل است. از نکات جذاب دوران فوتبال رونالدینهو می توان به گل های منحصر به فرد او اشاره کرد، از جمله این گل ها می توان به گل زیبایش به انگلستان در یک چهارم نهایی جام جهانی 2002، گل برگردان بی نظیرش به ویارائال در لالیگا و شوت جادویی اش به چلسی در لیگ قهرمانان اشاره کرد. دو گل طلایی رونالدینهو در سانتیاگو برنابئو به رئال که باعث برخاستن همه تماشاگران ورزشگاه و تشویق وی شد یکی از شب های باشکوه زندگی رونالدینهو می باشد. رونالدینهودر یک بازی محلی در حالی که تنها 13 سال داشت موفق به زدن 23 گل در یک بازی شده بود.

نیمار

جونیور داسیلوا دو سانتوس ملقب به نیمار در سال 1992 در سائوپائولو بدنیا آمد و در حال حاضر شماره ده تیم ملی برزیل را به تن دارد. نیمار که در اوج دوران بازیگری اش قرار دارد امسال برای اولین بار شاهد حضورش در اروپا خواهیم بود. وی از همان ابتدای بازی اش در تیم سانتوس با تکنیک نابی که داشت بار دیگر توانست جوگا بونیتوی برزیلی را زنده کند و از همان روزها چشم تیم های بزرگ اروپایی را گرفت. نیمار در حالی که تنها 22 سال سن دارد توانسته 39 بازی ملی انجام دهد و 24 گل نیز به ثمر برساند. سانتوس تنها باشگاهی است که نیمار قبل از بارسا در آن بطور رسمی بازی کرده است. 103 بازی و 54 گل حاصل حضور چهار ساله نیمار در این تیم است. نمایش درخشان نیمار در جام کنفدراسیونها 2013 با پیراهن شماره 10 برزیل، همه را به آینده این بازیکن امیدوار ساخت و جام جهانی 2014 در کشورش می تواند اوج کار وی باشد. باید دید نیمار در اروپا می تواند توانایی های خود را اثبات کند و یک شماره ده واقعی برزیلی باشد یا خیر؟